« Επεα Πτερεοντα »
Ο Άρης Ρέτσος, ο μοναδικός στη χώρα -ενδεχομένως και διεθνώς- άνθρωπος που έχει αφοσιωθεί από το 1989, αποκλειστικά στη μελέτη του αρχαίου δράματος, παρουσιάζει με «μουσικά» στοιχεία... και «όχιμόνο», θέματα, σκηνές και ήρωες από τον στυγερό Κύκλο του Μύθου των Ατρειδών. Εισάγει στα θεατρικά δρώμενα πρωτοφανείς ηχοδραστικές καινοτομίες και αναβαθμίζει την αντίληψη τού αρχαίου λόγου δίχως να προδίδει τους κανόνες που τον γέννησαν.Μετά τον «Θρόνο των Ατρειδών» στο Φεστιβάλ Αθηνών και στο Ηρώδειο , που παρουσιάστηκε από εικοσαμελή θίασο νέων πρωταγωνιστών και σε σκηνοθεσία του ιδίου, ο διακεκριμένος σκηνοθέτης, επιστρέφει σαν ηθοποιός, μουσικός εκτελεστής και soloperformer, υποδυόμενος μόνος, στη σκηνή αυτή τη φορά, όλα τα πρόσωπα! Δίνοντας μια καινούργια διάσταση στους ρόλους και στην υποκριτική, ερμηνεύει τον Φρουρό, την Ηλέκτρα, τον Κήρυκα, τον Αγαμέμνονα, την Κλυταιμνήστρα, τον Άγγελο και με μια ειδική, κατά γενική ομολογία πρωτάκουστη τεχνική, αποδίδει την Φωνή και τον Ήχο του πολυπληθούς Χορού.
Είναι γνωστό, από τότε κιόλας που ο νόμος της βαρύτητας επικράτησε στη Γη, ότι χωρίς τις αντιθέσεις, τις αντίθετες δυνάμεις, τα αντίθετα «θέλω» και τις αντίθετες πράξεις τόσο στην ιστορία του Ανθρώπου, όσο και σ’ αυτήν του Φυσικού γύρω μας κόσμου, ότι είναι αδύνατον να υπάρξει, όποια κίνηση, δράση ή πράξη είτε μέσα στη Ζωή και ακόμα περισσότερο στην Τέχνη, ξέχωρα και έξω από την «τάξη» αυτήν.
Ωστόσο, «καλλιτεχνικά» περιορίζοντας το θέμα, θα λέγαμε ότι η Τέχνη, και ειδικότερα η Τραγωδία, χωρίς να λύνει, ή ακόμα περισσότερο να φωτίζει το νόμο των αντιθέτων, φαίνεται να αναπαριστά και να αναπαράγει, θα ‘λεγε κανείς με υπερβολικά δραματικό και στα όρια του γκροτέσκου τρόπο, την εμμονή και το πάθος των Ηρώων, σαν την αρχή και την αιτία της συμφοράς των, θέλοντας για κάποιον παράξενο ίσως λόγο, να «αποπροσανατολίσει» την προσοχή και το ενδιαφέρον του κοινού, σε μια άλλη πλευρά της γνώσης.
Η παράσταση «Έπεα Πτερόεντα» είναι αποτέλεσμα πολύχρονης αναζήτησης από τον Άρη Ρέτσο. Μέσα από την ακουστική και την εκφορά του σημερινού λόγου στην αρχαία τραγωδία , ο ηθοποιός μεταχειρίζεται αόρατα στοιχεία και μας δείχνει καθαρά, πώς οι διαφορετικές φωνές, και τα αισθήματα των Ηρώων ή του Χορού με το λόγο, το ρυθμό και τη μουσική , εκφράζουν μια καινούργια, αλλά και κλασσική με έναν άγνωστο ίσως τρόπο, σχέση με το χώρο του Αρχαίου Δράματos και όχι μόνο.
“Αν μπεις στην τραγωδία μέσα από τους δρόμους της ρυθμικής ξεκινώντας από την ποίηση, τελικά οδηγείσαι στη φιλοσοφία και στην ανθρωπολογία. Διαπίστωσα, πραγματικά γιατί αυτή η τέχνη διήρκεσε αιώνες -κάτι που δυστυχώς δεν έχει ποτέ καταγραφεί στις μελέτες για την τραγωδία…”
Ο Άρης Ρέτσος παρουσίασε την μουσική παράσταση «ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ» solo performance πάνω στο ρυθμό του αρχαίου δράματος.
